Vanuit Yazd en na
de geboorte van Fiene doorkruisen we in drie dagen de woestijnen in Iran: Dasht
e Kavir en Dash e Lut. Het is een zeer afwisselend landschap en de temperatuur
loopt - zoals dat een woestijn betaamd -
op tot over de 40 graden. Het grote voordeel is dat de hoeslakens die
eens gewassen moesten worden in onze 'wasmachine' op onze privé camping door de
wind sneller droog worden dan met een gemiddelde wasdroger. In een kwartiertje
was alles kurkdroog.
De woestijn toont
zijn diverse gezichten. Kale rotsachtige bergruggen tot 2000 meter hoog steken
we over, aan de voet daarvan groene oases met kleine nederzettingen. Dan weer
zandduinen of kale zout- en steenachtige vlakten. Wel fijn dat we dit vanuit
onze auto's - zoevend over een prima asfaltweg - met airco aan kunnen
aanschouwen. Nog fijner is het te merken dat na de olieverversing en olie- en
luchtfilter vervanging de temperatuur van de auto van Ipo en Lies veel minder
snel oploopt. Zo komen we nog ver.
Uiteindelijk
belanden we in de derde grote stad van Iran: de voor Sjiieten heilige stad
Mashad. In Mashad is het Mausoleum van Imam Reza te vinden, een belangrijk
pelgimsoord voor alle moslims en tevens bedevaartsoord voor zieken (als in
Lourdes). Ongelovigen hebben hier natuurlijk niets te zoeken. Toch lijkt het
ons leuk een kijkje te nemen in het heiligdom. In de buurt daarvan wordt het -
het is donderdagavond - steeds drukker. Uiteindelijk zien we duizenden mensen
het zwaar beveiligde heiligdom ingaan. Liesbeth en Hennelies mogen, wanneer ze
zich in gepaste lichte gordijnstof hullen, dat wel enorm afsteekt tegen alle
zwart gesluierde vrouwen, en na gefouilleerd te zijn, ook naar binnen. Foto- en
videocamera's mogen absoluut niet mee. Mobieltjes dan weer wel. Ook worden wij
continu in de gaten gehouden. Ipo werd zelfs ondervraagd door de lokale CIA en
foto's moesten gewist worden.
Wat we binnen het moskeeën
complex zien is indrukwekkend of imponerend. Er zijn minstens vier pleinen vol
met elk duizenden moslims die net aan het avondgebed zijn begonnen. De Imam
draagt op zuivere toon voor. Wij lopen daar in verbazing omheen. De pleinen
zijn minstens zo mooi als in Isfahan (helaas niet met een fotootje te
illustreren). De grote pleinen met fonteinen zijn omgeven door met gekleurde
tegeltjes versierde galerijen en bogen. Er zijn verschillende moskeeën met
blauwige hoge façades en dikke minaretten en in het centrum is een met goud
beklede moskee, het mausoleum van Imam
Reza ligt. Religie leeft hier nog echt.
Na een bezoek aan
het mausoleum van Ferdowsi, de schrijver van de Shanama - wie kent hem niet
- gaat we richting grens met
Turkmenistan. De laatste etappe met twee vrije kampeerplekken gaat over een
serie hoge bergruggen naar de laaggelegen grens met Turkmenistan. Hoog in de
bergen komen we de veehouders tegen die met hun kudden koeien, schapen en
geiten hogerop grazen.
Als we afdalen, passeren we door irrigatie vruchtbare
valleien. In het grensstadje worden we na het eten van een Iraanse hamburger
verrast. Op de vraag waar we brood kunnen kopen legt hij in gebarentaal uit dat
hij dat even regelt. En inderdaad worden er binnen vijf minuten door een taxi
(!) vier platte broden bezorgd, die we vervolgens niet mogen afrekenen maar
moeten 'betalen' door met hem op de foto te gaan. Nog steeds wil iedereen met
ons op de foto.
In de hitte komen
we bij de grens van Iran met Turkmenistan aan......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten