Vanuit Chengdu vliegen Hennelies en Liesbeth naar NL.
Maar niet alvorens eerst het Pandafokcentrum te bezoeken. Panda's zijn leuke
beren, maar vreeeselijk lui. Luiaards zijn er niets bij vergeleken. De meesten
panda's die wij zien lagen ongegeneerd te snurken, benen wijd liggend op een
terras of hangend over een leuning. Met veel moeite was er eentje wakker te
krijgen door hem eten pal voor de neus te houden. Maar ook dan kwam hij niet
erg enthousiast in beweging. Als panda's zo sloom zijn is het geen wonder
dat ze nagenoeg uitgestorven raken.
Chendu is de hoofdstad van Sichuan, waar de keuken wereldberoemd
is en Hennelies steeds vaker en nu ook op de laatste avond spicy food
voorgeschoteld krijgt. Dit ondanks het feit dat onze gids haar uiterste best
doet non spicy food te bestellen. Vlees is eigenlijk altijd spicy klaargemaakt.
De groenten willen nog wel eens meevallen. De dagelijkse portie Chou Mang Fi (flied lice)
ook nog wel. Na het eten gaan we naar de Sichuan Opera Show, een combinatie van
traditionele kostuums en Chinees kattengezang, goochelen en acrobatiek.
Chengdu was eigenlijk de eerste stad waar we veel
Chinezen zagen. In je onschuld denkt men misschien dat er alleen Chinezen in
China wonen maar dat is helemaal niet zo. De eerste provincie waar we binnen
reden, Xinjang, wordt bewoont door mensen met een Turks uiterlijk, die ook
Turks spreken en Arabisch schrijven en een gruwelijke hekel hebben aan
Chinezen. In Tibet wonen Tibetanen die Tibetaans spreken en schrijven en
wederom een hekel hebben aan Chinezen
De volgende ochtend vertrekken Hennelies en Liesbeth
daadwerkelijk. Frus, Ipo en de gids beginnen aan een tweede doorsteek door de
Tibetaanse hoogvlakte. Het lijkt ons daarom verstandig om eerst nog even langs
de Toyota garage te gaan om olie ter verversen en nieuwe banden voor Bertha. Nu
is het zo dat Toyota garages graag wat met reparaties verdienen, maar de garage
in Chengdu heeft Frus werkelijk diep in de buidel doen tasten. Binnen een
kwartiertje diagnose werd bij Bertha geconstateerd dat zo ongeveer de gehele voor
wiel ophanging vernieuwd moest worden. De slechte wegen in Turkmenistan en Tadzjikistan
hadden hun tol geëist. En ja hoor gelukkig waren de onderdelen er ook, dus er
kon direct begonnen worden. Onderdelen voor Roadrunner waren - voor Ipo
gelukkkig - nergens te vinden dus daar viel voor de Toyotagarage geen eer aan
te behalen.
Dit betekende een dagje langer in Chengdu, die we besteed
hebben aan het bezoeken van een chinees boeddhistische tempel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten