China in

Intussen zijn we al weer weken in China, al bijna in Laos. We reizen er in een flink tempo en met grote etappes doorheen. China is groooot!! Wij rijden 9000 km voor een korte doorsteek door west China. Er is erg veel te zien en veel rusttijd voor het schrijven van blogs schrijven schoot er nog niet over. Nu dan eindelijk een hele inhaalslag.

We werden netjes bij de grens Kirgizië-China op de Irkesham pas opgewacht door onze gids Ju Shi Shen, voor ons Judy. Zij was ons toegewezen om ons op het "rechte, vooraf afgesproken" pad te houden.

De eerste twee dagen zijn we zoals door Dim Sum al was aangekondigd zoet geweest met allerlei vereisten om in China te komen en in je eigen auto te kunnen rijden. De eerste dag was vol met het onder escorte rijden naar het douanekantoor (140 km na de grens, waar we wel de eerste tweebultige kamelen hebben gezien) en het passeren van de douane (2x alles uit de auto en door de scanner halen, desinfecterende behandeling van de auto op onze kosten en wat dies meer zij)

De tweede dag was volledig gewijd aan het behalen van onze rijbewijzen (ogentesten waarvan de resultaten er niet toe deden, rijtest die niet doorging) en autopapieren regelen (mooi nummerbord waarop we een halve dag lang op de parkeerplaats van de Traffic Authority hebben gewacht).

We hadden nog geluk dat het niet langer duurde want eigenlijk was de vakantie vanwege het offerfeest al aangebroken toen we ten kantore verschenen. Maar de laatste stempel werd uiteindelijk gezet door de official die met zijn gezin (vrouw ook niet blij) speciaal voor ons van thuis uit kwam opdraven. Onze grote dank gaat uit naar Judy die alles in de strijd heeft geworpen om met veel overredingskracht de zaken toch op tijd rond te krijgen. Oefff. Nu kunnen we ongehinderd - nou ja in de provincie Xinjang tot vervelens toe langs politiecontroles - de Chinese wegen op.

Uit Kashgar vertrekken konden we pas doen nadat het sinds de Pamir tocht steeds sterker worden piepje aan de Roadrunner verholpen was (vastgelopen lager in de koppeling). Het lukte de garage gelukkig om spiksplinternieuwe koppelingsplaten met toebehoren (die van Toyota model 1992 waren natuurlijk in de verre omtrek niet meer te verkrijgen) binnen 1 dag vanuit Urumqi naar Kashgar ingevlogen en gemonteerd te krijgen. Met wat overwerken op de feestdag kwam alles precies klaar op de dag dat we wilden vertrekken.

Het Chinese eten blijkt al snel lekker en zeer gevarieerd, wel vaak spicy (helaas voor Hennelies). Alhoewel het avondeten heel lekker is geld dat zeker niet voor het ontbijt. Wanhopig tillen wij ’s ochtends vroeg deksels op van potten en pannen met de steeds weer ijdele hoop dat er iets inzit wat ofwel herkenbaar, of op zijn minst ruikt naar iets wat eetbaar zou kunnen zijn maar meestal moeten we ons tegoed doen aan het water waar de schort van de kok van de kok in gewassen lijkt, eieren die de tweede wereldoorlog nog hebben meegemaakt en meerdere vormen van stengels, op snot gelijkend groen spul en bittere brokken die we met glibberige chop sticks naar binnen moeten werken. Koffie, thee, brood etc. waren nergens te bekennen.

Intussen is duidelijk dat kamperen best lastig is. In eerste instantie omdat onze gids geen spullen heeft, maar het is op sommige plaatsen gewoon te druk. Dus verblijven we veel in hotels van grootse allure tot en met hostels waar we onder muggen (of vlooienbeten) weer uit komen. Aangezien de prijzen van hotels en bezienswaardigheden de helft van de Europese prijzen zijn is dit traject - behalve het eten - duurder dan gepland. Onze gids Judy komt bij diverse controles en het regelen van alles goed van pas. Intussen is gebleken dat ze prima voor ons onderhandelt voor overnachtingen en restaurants. En ze heeft voor alle tickets voor de bezienswaardigheden volop gebruik gemaakt van het feit dat drie van ons 60 plus zijn en dus de halve prijs betalen.